سینمای مازندران؛ استعدادهای درخشان و هویت بومی مغفول

به نقل کهن دیاران، حسین اصغری قاجاری، ژورنالیست و سینماگر:

سینمای ایران، با بیش از یک قرن تجربه، امروز توانسته جایگاه قابل توجهی در عرصه جهانی پیدا کند. از دوران آغازین با فیلم‌های ناطق در دهه ۱۳۲۰ گرفته تا آثار شاخص جشنواره‌ای امروز، سینمای ایران مسیر پر فراز و نشیبی را طی کرده است. استان‌های مختلف کشور، از تهران و اصفهان تا شیراز و کرمان، به شکل مستقیم در تولید و شکل‌دهی این هنر نقش داشته‌اند.

اما مازندران، با تمام ظرفیت‌های طبیعی، فرهنگی و تاریخی خود، هنوز نتوانسته سهم واقعی خود را در سینمای ملی پیدا کند. جاده‌های پرپیچ و خم و جنگل‌های بکر، سواحل دریای خزر و فرهنگ غنی مردم، بارها به عنوان لوکیشن آثار شاخص سینمای ایران استفاده شده‌اند؛ از سریال محبوب پایتخت گرفته تا فیلم‌های سینمایی متعدد، بدون آنکه نامی از تولیدات بومی و هنرمندان محلی برده شود.

هنرمندان مازندرانی، همانند ستاره‌های لژیونر سینما، در پروژه‌های ملی می‌درخشند، اما در استان خود فرصت کافی برای تولید آثار بومی ندارند. این شکاف میان استعدادهای درخشان و تولیدات محلی، به نوعی هویت سینمایی استان را در حوزه فیلم و تلویزیون مخدوش کرده است.

سینمای مازندران باید از نقطه شروع خودش آغاز کند؛ سال‌هاست که لوکیشن‌های استان استفاده می‌شود اما تولیدات بومی کم‌رنگ هستند. برای رسیدن به بلوغ سینما در مازندران، لازم است:

• بخش‌های خصوصی سرمایه‌گذاری و وارد حوزه تولید شوند،

• هنرمندان استان فعالانه وارد عرصه شوند و استعدادهای خود را به نمایش بگذارند،

• و مسئولین و نهادهای فرهنگی حمایت‌های ساختاری و مدیریتی خود را تقویت کنند.

راهکار برون‌رفت از وضعیت فعلی، ایجاد زیرساخت‌های حمایتی، سرمایه‌گذاری هدفمند، برگزاری جشنواره‌های محلی و فراهم کردن فرصت‌های بومی‌سازی تولید است. با این اقدام‌ها، هنرمندان مازنی می‌توانند در کنار موفقیت‌های ملی، هویت سینمایی استان را نیز شکل دهند و نشان دهند که مازندران، نه تنها لوکیشن زیبای فیلم‌هاست، بلکه خاستگاه استعدادهای خلاق و نوآور سینمای کشور نیز هست.

اگر نگاه حمایتی و مدیریتی به سینمای استان تقویت شود، مازندران می‌تواند نماد فرهنگی و هنری شمال کشور باشد و تولیدات بومی آن، جایگاه شایسته‌ای در میان آثار ملی و حتی جهانی پیدا کند.